پنجشنبه، دی ۰۹، ۱۳۸۹

J'aime mieux tes lèvres que mes livres*

پنج شماره همشهری داستان- اگر دیده باشید می‌دانید چه می‌گویم-، هشت کتاب ِفارسی ِسفارش شده‌ی ناخوانده. قفسه‌های کتاب را بر اساس طیف رنگ چیدن. صدای تاسِ تخته انداختن آرش و آریا از آن یکی اتاق. 
حال خوش من اما مال فاصله‌ی میان اس‌ام‌اس‌هایی است که با پیش‌شماره‌ی دو صفر سی و سه می‌سند. 
- کتاب می‌چینم. چرا برای دو هفته تلفن فرانسوی گرفته‌ای؟ 
- که یادمان بیاید من این‌جام و تو نیستی. 
- لب‌های‌ات را
بیش‌تر از کتاب‌های‌ام
دوست دارم.*


* شعر از ژاک پره‌ور- ترجمه ا.ع.خانقاه.

پنجشنبه، دی ۰۲، ۱۳۸۹

سرشت


شب یلدای پارسال: داریم پانتومیم بازی می‌کنیم، طرف کلمه‌ی سرشت بهش می‌افته.
بعد خودش رو نابود می‌کنه که با پانتومیم مارمولک رو نشون بده و بالاخره سمی- که قوی‌ترین بازیکن تیمه از هر نظر- می‌گه مارمولک. یادمه من گفتم آفتاب پرست؛ امیررضا گفت دیوار، چون آقا داشت از دیوار بالا می‌ رفت.
وقتش تموم شد.
فکر می‌کنید می‌خواست از مارمولک به کجا برسه؟


۱.سرشت تشکیل شده از دو بخش. به" سر" ش اشاره می‌کنه برای بخش اول. بعد می‌ره سراغ بخش دوم که سخت تره: شت
۲. رودخونه به عربی می شه شط
۳. عرب‌های مارمولک خور
۴. مارمولک


کپی رایت یادآوری مهزاد


پ.ن: بعد هم فهمید اون هم مارمولک نیست و سوسماره.

دوشنبه، آذر ۲۹، ۱۳۸۹

Iran is the one WITH weapons of mass destruction

از لحظه‌ای که می‌گی ایرانی هستی، کل بحث جمع تبدیل می‌شه به بحث سیاسی. کی تموم می‌شه این تصویر. آخه جلب توجه به چه قیمتی. ما تنها ملت ناراضی دنیا هستیم؟ ما تنها مردمی هستیم که توی انتخاباتشون تقلب شده؟ ایران تنها کشوریه که انرژی هسته‌ای داره یا اصلن می‌خواد بمب هسته‌ای بسازه؟ تنها کشوریه که  ان پی تی رو امضا کرده؟ احمدی نژاد تنها آدمیه که جلب توجه دوست داره؟ بیشتر از قذافی یا چاوز حتی؟ ایران تنها جاییه که آزادی سیاسی توش وجود نداره؟ فقط ایرانه که هنرمند درحد کیارستمی و بهمن قبادی و رضا دقتی داره؟ چی شد که این‌طوری شد آخه.
 گاهی هم باید برای اون اقلیت خیلی کوچک - معمولن امریکایی- که فرق ایران و عراق رو دقیقن نمی‌دونند توضیح بدی فرقشون رو.

چهارشنبه، آذر ۲۴، ۱۳۸۹

His second letter from Florianopolis

Hello you dear,
don’t answer please.

Here I have a normal life but my mind is so active, I know if I had an active life my mind would have been so empty.

I'm living a strange moment ; either I chose to live my dream life which is not really dreamy or come back to france, make my family and friends happy and live the way I was supposed to.


I have everything I wanted, I'm content but still not happy, and where is that happiness I came this long way for?at the end you are right; the sky is blue everywhere.
I miss discovering new things every day, new faces,new smiles, new ways to make people from different cultures like you laugh. I miss multiculturalism of europe.


I’m alone at home now; my girlfriend is coming from work soon (should I write about here? no, don’t think so, she was a part of the whole plan.) we will eat then drink a cup coffee, walking a little bit cause it is so hot here, watch tv, make love(have sex) and sleep. tomorrow will be another day but the same.


you could never have imagined me having this life, well I write to you and give you the pleasure of being surprised by how life could be unpredictable.


bisous,tu me manques terribly and I hope we can meet next year, cause by 2012 the world will be over.(I received an email from Alice saying this)


ps: you know, I've been thinking about something you once said/wrote: that you were missing every place you've been to and every person you've met. I think I'm starting to get a vague idea of what it feels like… 

چهارشنبه، آذر ۱۷، ۱۳۸۹

he is back home